Connecting Dots

Last week, I happened to watch a video clip from you tube which is the address delivered by steve job at Strandford university graduation ceremony.
http://www.youtube.com/watch?v=UF8uR6Z6KLc
He explained the connecting dots with the example of his calligraphy class he did and Macintosh computer. He dropped out from the course and decided to take calligraphy class only.
He claimed that "If I had never dropped out, I would have never dropped in on this calligraphy class, and personal computers might not have the wonderful typography that they do. Of course it was impossible to connect the dots looking forward when I was in college. But it was very, very clear looking backwards ten years later. Again, you can't connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something — your gut, destiny, life, karma, whatever"
The main concept that he want to give the graduation students is "just do what you love to do but you won't be able to know when the outcome will come out and what type of result you will get".
Of course he could connect his dots easily since he is a successful man and current CEO of apple. I agree that dots will somehow connect in our future. But my main concern is whether we are able to do what we love to do. What type of courage we need to have to do what we love to do.? So many questions are queuing at my brain.
I am also trying to look at my dots that I may have done past 20 years. I am a bit uncomfortable for not seeing any clear dots. I have another questions again. Do I know what I love to do??
I am sure I didn't know.
Finally, I am not going to be like Steve Job, I am not going to be CEO of apple as well. If Steve Job looks at me, my life seems to be miserable as I even didn't know myself what I love to do. If I have to list down the reasons why I didn't know, again I have to blame it on somebody else we-know-who. I tried not to be reactive but I have strong determinations that I will not be letting my next generations to live in a place where we didn't even know what we love.

Learning in Life

ကၽြန္မရဲ႕မွတ္စုတုိ(၁)

ဘ၀မွာ သင္ယူေလ့လာျခင္း

ဒီတစ္ေခါက္ မွတ္သားမိခဲ႔တာေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ဘာသာရပ္တစ္ခုမွာ အလြန္ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ၿပီး အေတြ႕အၾကံဳရင္႔က်က္လွတဲ႔ Professor ႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ပင္စင္ယူခါနီး သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုး Lecture မွာ အခုလို ေျပာျပသြားခဲ႔ပါတယ္။

၁။ ပညာရပ္တစ္ခုကို ၿပီးျပည္႔စံုေအာင္ သင္ယူတယ္ဆိုတာ အဆင့္ ၄ ဆင့္ ႐ိွပါတယ္တဲ႔။ အဲဒါေတြကေတာ႔

• သင္ယူေလ့လာလိုက္တဲ႔ပညာရပ္ကို မိမိရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းအျဖစ္နဲ႕သိမ္းထားပါ။
• အဲဒီသင္ယူထားတဲ႔ပညာကို ဘ၀ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ အသံုးခ်ပါ။
• ၿပီးေတာ႔ အသက္႐ွင္ေနထိုင္ပါ။
• အေပၚကအခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီဆိုရင္ေတာ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးသာ ေနပါေတာ႔တဲ႔

အဲဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ မျပည့္စံုေသးဘူးဆိုရင္ေတာ႔ မိတ္ေဆြဟာ အဲဒီပညာရပ္ကို သင္ယူေလ႔လာျခင္းအလုပ္ ၿပီးေျမာက္ၿပီလို႕ မဆိုႏိုင္ေသးပါဘူးတဲ႔။

၂။ မိတ္ေဆြဟာ ဘာသာရပ္တစ္ခုကို ေလ႔လာတဲ႔အခါမွာ မိမိကိုယ္မိမိ အဲဒီဘာသာရပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလံုးစံုနားလည္ၿပီလို႔ ယူဆၿပီဆိုရင္ေတာ႔ မိတ္ေဆြဟာ ဘြဲ႕လက္မွတ္တစ္ခုခု ရဖို႔ေသခ်ာေနပါၿပီ။
ဒါေပမယ္႔ မိတ္ေဆြဟာ ဆက္လက္ၿပီး ေလ႔လာသင္ယူဖို႕ အေျခေနတစ္ခုခု ႀကံႀကိဳက္လာတဲ႔အခါမွာ အလံုးစံု နားလည္ၿပီလို႔ ယူဆထားတဲ႔ ဘာသာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမသိေသးဘူးလို႔ ခံစားလာရလိမ္႔မယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး "ငါဘာမွမသိေသးပါလား" လို႔ ခံစားမိၿပီဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြဟာ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္း (Master course) တက္ဖို႔ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မယ္။

ဒါ႕အျပင္ မိတ္ေဆြဟာ ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာသာရပ္ကို ေလ႔လာဖို႕အခြင့္အေရးရၿပီ ဆိုပါေတာ႔။ အဲဒီအေျခအေနမွာ မိတ္ေဆြဟာ “တစ္ျခားလူေတြလဲ ငါ႕လိုပဲဘာမွ မသိေသးပါလား” ဆိုတာကို တျဖည္းျဖည္း နားလည္ခံစား မိၿပီဆိုပါစို႕။ အဲဒီလို ခံစားမိၿပီ ဆိုရင္ေတာ႔ မိတ္ေဆြဟာ ဘြဲ႕လြန္ေဒါက္တာသင္တန္း (Ph.D) ဆက္တက္ဖို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီတဲ႕။

၃။ သုေတသန ပညာရွင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မွာ ေအာက္ပါအရည္အခ်င္းမ်ား ႐ိွသင့္ပါတယ္တဲဲ႔။

အထူးသျဖင့္ ဘြဲ႕လြန္ပညာရပ္ေတြ (Ph.D,Master စသျဖင့္) ဆည္းပူးေလ႕လာေနသူမ်ား၊ သုေတသန ျပဳလုပ္ေနသူမ်ား (Researcher, Research student) အတြက္ သိသင့္သိထိုက္တဲ႔ အခ်က္မ်ားပါပဲ။

အဲဒါေတြကေတာ႔

• Originality,Irreplaceable, Professional

မိမိျပဳလုပ္ေနတဲ႔ သုေတသနလုပ္ငန္းဟာ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚ အယူအဆကို ေဖာ္ျပႏိုင္ရမယ္။ အျခားလူတစ္ဦးတစ္ေယာက္က အစားထိုး၍မရႏိုင္တဲ႔ မွန္ကန္တဲ႔ အေတြးအေခၚ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးကို ျပသႏိုင္ရမယ္။ ကၽြမ္းက်င္မႈ ႐ိွရမယ္။

• Creative

တီထြင္မႈ စိတ္ကူးဥာဏ္ေကာင္းရမယ္။ ဆန္းသစ္ေနတဲ႔ အေတြးအေခၚေတြကို ဖန္တီးႏိုင္ရမယ္။

• Productive

မိမိရဲ႕ သုေတသနလုပ္ငန္းကို အေျခခံၿပီး အျခားသုေတသနမ်ား ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းေတြ ဖြင္႔ေပးႏိုင္ရမယ္။

• Pedagogical (Educational)

ပညာရပ္ဆိုင္ရာ တုိးတက္ဖြင္႔ၿဖိဳးမႈ မွာ အေထာက္အကူျပဳတဲ႔သုေတသနမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိေဆာင္႐ြက္လိုက္တဲ႔ သုေတသနဟာ ပညာရပ္မွာ မျဖ႐ွင္းႏိုင္ေသးတဲ႔ ပေဟဠိေတြကို ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ရမယ္။

၄။ သုေတသနလုပ္ငန္းဆိုတာ ကမၻာေလာကႀကီးနဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ ရည္႐ြယ္ကာ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကတာ ျဖစ္ေပမယ္႔ မိမိရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို လူအမ်ားက သေဘာတူလက္ခံဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
လူ႕ေလာကမွာ ဘယ္လုိအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းထက္ အသင္းအဖြဲ႕ျဖင့္ စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မႈ၊ စည္းလံုးမႈမ်ား ကိုဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစၿပီး ေအာင္ျမင္မႈ ကိုပိုမိုရ႐ိွေစႏိုင္ပါတယ္။ TEAM ဆိုတဲ႔ စာလုံုးကို အစုအဖြဲ႕ဆိုၿပီး နားလည္ၾကပါတယ္။ ဒီစာလံုးေလးမွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး ေလးနက္တဲ႔ အဓိပၸာယ္ေတြ ပါ၀င္ေနတယ္ဆိုတာကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။

• T =Together အတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈ
  
• E = Esteem တစ္ဦးရဲ႕ အလုပ္ကို တစ္ဦးက အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ
  
• A = Ambition ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနမႈ
  
• M = Mental Toughness စိတ္ဓာတ္ႀကံခိုင္မႈ ဆိုတာေတြြပါပဲ။

နားလည္သမွ်ေလးေတြ ျပန္ေျပာျပတာပါ။
(Professor Dr. Noboru Takigawa, Tohoku University အား ေလးစားလွ်က္ )

Priorities in Life

The title of this post is one of the face book quiz that I took from a few weeks ago. This quiz has 10 options and I have to put the most priority option on the top. Those options are love, money, friendship, being single, being married, having a house, having a car, work, children, family. After taking the quiz I can invite my friends to take part of the quiz and see who is the highest percentage of matching with my choice.
I believe that priorities in life depends on the individual perspective based on their past experience, current situation , own philosophy and environment they are living. To my surprise, I found one of my friend has 95 % of likeness match with me. Let me list down the priorities in my life according to the quiz.
(1) Family__I came from very warm family and I will go for the another warm family. That make me choose family as my first priority.
(2) Children__ Although I am not married person, I would have to put children in second priority as this is part of the family life.
(3) Friendship__ My father used to scold me when I hang out with my friends for the whole day. He used to scold " Are they going to give you any food!!" "Are they going to give you any money!!" I always oppose my father and continue to hang out with friends. Because I truly believe that friendship without expectation is the most beautiful things in our social society.
(4) Love_ This is the most contradictory words I ever seen and I hate to say about it. But I feel that this word is playing the important role in our life partially as we can't run away from that word. Honestly I am one of them who can't run away from that words although I don't want to put this high priority in my life.
(5)Being married__While I put the family as first priority, it is too unwise if I don't put being married in my top 5 priorities list. One of renown Myanmar writer stress the single people as extraordinary people. However each has own destiny defined by God which mean God has already defined to be single if somebody is supposed to be single. To me, at the moment I don't seem to have that kind of destiny and I will have to marry one day that what I really want to do too.
(6) Work_ "Born, Study,work, Dead" If this would be the sequence of our life, we can't avoid this one also. But the question will be what I am working for? Is my career goal and my job exactly same or related? Do I really love my job? Am I being forced to work? Withing 24 hours a day, I am spending my 8 hours with my colleges and my job related people. I realize the index of work life balance which make the balance between my work and the other 5 top priorities in life. When I find no balancing, I will have to quit that job.
(7) Money_ $$$$$$$$$$$$..I am getting what I am supposed to get by God's will. I should not expect beyond the order of God. It can be considered as too weak ideology but that will be the way of making happiness on the other hand.
(8)(9)(10), being single, having a car, having a house_ I can put these in any order as these are low priority life and I never think that having a car and house is compulsory in life. Being single is very far from my first priority.

This quiz is just for fun but it can show about me what kind of person I am. I will probably be quite emotional guy by looking at the priority list.
However the thing I am thinking now is if I can put those priorities into my real life? Can some situation change the order of priority?If Yes, what will be that situation? Nevertheless, I am glad to know that there are some people who has same sense with me about the priority life.

My Hands

နိဒါန္း

အခုကၽြန္မေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ ကၽြန္မေမေမရဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕လက္မ်ား အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမေမဟာ ကၽြန္မႏိုင္ငံျခားကို ပညာသင္ ထြက္လာရတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သူ႕အလုပ္ခြင္ထဲက အေၾကာင္းေတြ၊ သူသြားခဲ့တဲ့ ေနရာေတြ ၊ သူငယ္ငယ္ကအေၾကာင္း၊ သူ႕စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ စသျဖင့္ စာနဲ႕ေရးၿပီးအၿမဲပို႕ေပးေလ့႐ိွပါတယ္။ အိမ္နဲ႕ေ၀းေနတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေမေမ႔ရဲ႕စာေလးေတြဟာ အလြမ္းေျပေစရံုသာမက အားေဆးတစ္ခြက္ပါ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မဆီေပးပို႔ခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔ရဲ႕စာေတြနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္းမွာ အခ်ိန္ရရင္ ေရးပါအုန္းမယ္။ ေမေမဟာ စာေရး၀ါသနာပါသလို စာေရးေကာင္းသူတစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕လက္မ်ား ဟာ ေမေမ႔ရဲ႕ စာေတြထဲက ကၽြန္မအၾကိဳက္ဆံုးစာတစ္ေစာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာဟာ ေမေမ႔ရဲ႕ဘ၀တေစ႔တေစာင္းကို ေဖာ္ျပေနသလို လူသားတစ္ဦးရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္စဥ္တစ္ခုအျပင္ မိခင္ေမတၲာကိုပါ ေဖာ္ျပေနတယ္လို႕ ခံစားမိပါတယ္။ ဒီစာက ေမေမပင္စင္ယူၿပီးေနာက္ပိုင္း ေရးခဲ႔တဲ႔စာေတြထဲက တစ္ေစာင္ပါပဲ။ ေမေမ႔ရဲ႕နဂိုမူရင္းစာကို အနည္းငယ္ ျပဳျပင္ၿပီး ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕လက္မ်ား

ေန႔စဥ္ဆိုသလို ၾကက္သြန္ျဖဴ ၊ ၾကက္သြန္နီ ႏႊာေနတဲ႔ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြက စာေရးဖို႔ အက်င့္မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ပန္းကန္ေဆးလိုက္၊ တံမ်က္စည္းကိုင္လိုက္လုပ္ေနတဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြ အေၾကာင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ မိခင္ရင္ခြင္မွာ ေနခဲ႔ရတဲ႔ ဘ၀တံုးကေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ကေလးေတြက မိခင္ရဲ႕ႏို႕ခ်ိဳခ်ိဳကို ကိုင္စို႕ဖို႔ေလာက္ပဲ အသံုး၀င္ခဲ႔မွာပါ။ နဲနဲႀကီးလားလို႔ အိုးပုတ္ေလးေတြကိုင္ၿပီး ကစားတတ္လာေတာ႔ အဲဒီလို ထမင္းဟင္းခ်က္တမ္းကစားရတာကို ခံုမင္ခဲ႔မိတယ္။ ကၽြန္မမွတ္မိတာကေတာ့ အစ္မက ကၽြန္မနဲ႔အတူ အေဖာ္လုပ္ၿပီး ကစားေလ႔႐ိွတယ္။ အသက္ ၅ ႏွစ္မၿပည့္ခင္ အ႐ြယ္ေလာက္ကေပါ႔။ အစ္မကထမင္းရည္ေတြကို ႏြားႏို႔ဆိုၿပီးကစားတာ မွတ္မိေသးတယ္။ ေက်ာင္းေနတဲ႔အ႐ြယ္ေရာက္ျပန္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ေခတ္က ေက်ာက္တံ ေလးေတြကိုင္ခဲ႔ရတာေပါ႕။ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ကိုယ္႕လက္ေလးနဲ႕ ေရးလိုက္လို႕ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္လာ တာေလးေတြကို သေဘာက်ေနခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္တံုးက စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္။ အေဖာ္လဲမ႐ိွခဲ႔ဘူး။ ကၽြန္မတို႕ေတာင္ႀကီးမွာေနခဲ႔တံုးကေပါ႕၊ အိမ္ကေန အေနာက္ဘက္ကိုသြားလိုက္ရင္ ေတာင္ပူစာေလး႐ိွတယ္။ ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္ အဲဒီေနရာကိုသြားၿပီး ေတာပန္းေလးေတြခူး၊ ပန္းေမြ႕ရာလုပ္တာမွတ္မိေနေသးတယ္။ ကၽြန္မကအိမ္မွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္လို႕ အေရးေပးခံရတာမ်ားတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြက ထမင္းစားၿပီးပန္းကန္ ေတာင္ မေဆးခဲ႕ရဘူး။ အဲဒီကာလေတြတံုးကေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြက ေဖာင္တိန္၊ ခဲတံေတြနဲ႔ပဲထိေတြ႕ေန ခဲ႔ရတာေပါ႕။ ေဖာင္တိန္ဆိုလို႕သတိရပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ေခတ္က ေဖာင္တိန္ကိုင္ရတဲ႔ ေခတ္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အားရင္ ေဖာင္တိန္ကိုေဆးရတယ္၊ မင္ထည့္ရတယ္။ ေဖာင္တိန္ဆိုလို႔ထပ္ေျပာရအုန္းမယ္။ ကၽြန္မဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ရရေဖာင္တိန္ ၂ေခ်ာင္း႐ိွခဲ႔ဘူးတယ္။ တစ္ေခ်ာင္းက ကၽြန္မ ၆တန္းေအာင္တံုးက တတိယဆုရခဲ႔တာပါ။ ေဖာင္တိန္မွာ Third Prize လို႔ေရးထြင္းထားတယ္။ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းက ကၽြန္မ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀တံုးက ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္သူက ကၽြန္မနာမည္ ေရးထြင္းၿပီးေပးခဲ႔တာပါ။ အဲဒီေခတ္က Parber ေဖာင္တိန္ဆိုတာ အေကာင္းဆံုးေပါ႕။ လူႀကိဳက္လဲမ်ားတယ္။ Youth ဆိုတဲ႔ ေဖာင္တိန္ေလးေတြကလဲ ေရာင္စံု ေလးေတြနဲ႕ လူႀကိဳက္မ်ားတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ MC ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္္မရဲ႕လက္ေတြက ဖားခြဲရတယ္။ ၀က္ေသးေသးေလးေတြ ခြဲရတယ္။ လက္ေတြ႕ခန္းေတြ၀င္ရတယ္။ အတန္းႀကီးလာေတာ႔ လူနာေတြစမ္းသပ္ရတယ္။ စာအုပ္အႀကီးႀကီးေတြ ေပြ႕ပိုက္ၿပီးေက်ာင္းသြားရတယ္။ House Surgeon ျဖစ္လာေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြကို ယုယၾကင္နာစြာနဲ႕ တြဲေခၚလာတဲ႔ လက္တစ္စံု ႐ိွခဲ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးတြဲလာခဲ႔တဲ႔ လက္တစ္စံုနဲ႕ အတူ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း ေတြကို ရင္ဆိုင္ခဲ႔ၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မသမီးဦးေလး ေမြးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဓာတ္ေတြနဲ႔ ၾကင္နာယုယမႈေတြနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြမွာစုစည္းခဲ႔ တယ္။ သမီးေလး ၁ ႏွစ္နီပါး႐ိွခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ေဖေဖဟာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေဖေဖဟာကၽြန္မတို႕နဲ႕ သိပ္ၾကာၾကာမေနရေတာ႔ဘူးဆိုတာ သိေနခဲ႔တယ္။ ေဖေဖနဲ႕ခြဲခြာရေတာ႔မယ္ဆိုတာ သိေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဟာ မၾကာခဏေဖေဖ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းေတြကိုတြဲၿပီး ၊ ေဖေဖ႔ရဲ႕လက္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ လက္ေတြကို ထိေတြ႕ၿပီးေနခဲ႔တယ္။ ေဖေဖဆံုးၿပီး ၁၀ လျပည့္တဲ႔ေန႔မွာ ကၽြန္မတို႕အိမ္ မီးေလာင္တဲ႔ထဲမွာ ပါသြားခဲ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြက ႐ိွသမွ်ျခင္ေထာင္ေတြ ၊ ေစာင္ေတြကို အိပ္ရာခင္းထဲ ထည့္ၿပီးထုတ္ေတာ႔တာပါဘဲ။ မီးေတြကနီးကပ္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးအိမ္ေပၚကဆင္းမယ္လုပ္ေတာ႔ Album စာအုပ္နဲ႕ ထမင္းခ်ိဳင္႔ႀကီးကို သယ္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ပိုင္း သားေလးေတြေမြးလာေတာ႔လဲ သူတို႔နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ရျပန္တာေပါ႕။ ပူအုိက္တဲ႔ေန႔ေတြမွာ အိပ္ခါနီးတိုင္း ေရ၀တ္တိုက္ေပးၿပီး အ၀တ္လဲ၊ ေပါင္ဒါေတြ ထည့္ေပးခဲ႔တယ္။ ဒါမွ သန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔ ေမႊးေမႊးေလး အိပ္ရေအာင္လို႔ေပါ႕။

ကၽြန္မရဲ႕ ဆရာ၀န္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီလက္ေတြနဲ႔ပဲ လူနာေတြရဲ႕အသက္ေတြ အမ်ားႀကီး ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ အထူးသျဖင္း မီးဖြားေပးခဲ႔ရတာ၊ ခြဲစိတ္ေပးခဲ႔ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါဘဲ။ လူနာေတြရဲ႕ ျပည္၊ ေသြးေတြကို မ႐ြံမ႐ွာကိုင္တြယ္ခဲ႔ရတယ္။ ေ႐ႊဆိုင္ေတြရဲ႕ေ႐ွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္မိတဲ႔အခါတိုင္း ေ႐ႊထည္လွလွ ေလးေတြကို ကိုင္တြယ္ေနရတဲ႔ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ လက္လွလွေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြကို ႏိႈင္းယဥ္ၾကည့္ေနခဲ႔ဘူးတယ္။

အဲဒီလို ဘ၀နဲ႔အလုပ္ခြင္ကိုျဖတ္သန္းလာရင္းနဲ႔ ရာထူးအဆင္႔ဆင္႔တက္ၿပီး ေဆး႐ံုအုပ္ႀကီးျဖစ္လာ ျပန္ေတာ႔လဲ အမိန္႔ေတြ၊ အစီရင္ခံစာေတြကို ဒီလက္ေတြနဲ႔ပဲ ေရးေပးခဲ႔ရ၊ လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ႔ရတာပါဘဲ။ အခ်ိန္တန္လို႔ပင္စင္ယူၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ကၽြန္မဟာ အိမ္႐ွင္မႀကီးလံုးလံုးလ်ားလ်ား ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အိမ္အလုပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မရဲ႔လက္ေတြကို ဒီလိုအလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အလဟႆကုန္ဆံုးသြားမွာကို မလိုလားပါဘူး။ လက္ကေလးႏွစ္ဘက္ထပ္ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာနဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ရဲ႕ျဖစ္မႈ၊ ပ်က္မႈကိုေစာင္႔ၾကည့္ရင္း ၀ိပႆနာဥာဏ္စဥ္အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း ကင္းတဲ႔မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကိုလွမ္းတက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါအုန္းမယ္။


စာဖတ္သူတို႕လဲ မိမိရဲ႕လက္ေတြကိုဘ၀မွာ ဘယ္လိုအသံုးခ်ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ေတြးေတာၾကည့္ဖူး ပါရဲ႕လား။ မိမိရဲ႕လက္ေတြဟာ မိမိတစ္ဦးတည္းအတြက္ လက္လား၊ မိသားစုမွာအသံုး၀င္ခဲ႔တဲ႔ လက္လား၊ လူအမ်ား အတြက္ လက္လား၊ စသျဖင့္ေပါ႔။ ဒါ႕အျပင္မိမိရဲ႕လက္ေတြကို ေလာကီ၊ ေလာကုတၲရာႏွစ္ျဖာမွာ အက်ိဳး႐ိွ ေအာင္အသံုးျပဳဖို႕ စဥ္းစားၾကည့္ခဲ႔ပါသလား။